در بین اشکال ارسنیک آلی، MMA و DMA سمی تر از TMA هستند. بنابراین، مقدار LD 50 برای MMA (1.8 گرم بر کیلوگرم) و DMA (1.2 گرم بر کیلوگرم) کمتر از TMA (10 گرم بر کیلوگرم) است.
منابع و توزیع آرسنیک
شکل رایج آرسنیک، خاک زرنیخ است که یافت می شود سفره های زیرزمینی را در سراسر جهان آلوده می کند، شکلی است که به طور طبیعی در محیط وجود دارد.
مطالعات مختلفی در چند دهه گذشته برای ردیابی عوامل کنترل کننده حرکت As که به آب های زیرزمینی ختم می شود انجام شده است، اما این مطالعات تا به امروز مورد بحث قرار گرفته است.
یکی از مکانیسم‌های پذیرفته‌شده بیان می‌کند که آزاد شدن As زمانی اتفاق می‌افتد که اکسیدهای آهن به صورت تقلیل‌آمیز حل می‌شوند، اثری که در محیط‌های رسوبی رایج است.
مقدار آرسنیک در آب های زیرزمینی دشت دلتای بنگال (بنگال غربی، هند و بنگلادش) بین 50 تا 3200 میکروگرم در لیتر است که مقداری بسیار بیشتر از استانداردهای ملی آب آشامیدنی است که برای هند و بنگلادش 50 میکروگرم در لیتر است و همچنین از آن فراتر می رود.
سطح تعیین شده توسط WHO که 10 میکروگرم در لیتر است.
آرسنیک را می‌توان با فرآیندهای طبیعی (مانند انتشارات جوی یا زمانی که مواد معدنی طبیعی غنی از آرسنیک دفع و حل می‌شوند) یا با اعمال انسان‌زایی (مانند استخراج، احتراق سوخت‌های فسیلی، فرآیندهای استخراج فلزات، مواد نگهدارنده الوار) در محیط زیست وارد کرد و غیره).
دانه های شکسته شده غنی از آهن و رسوبات ثانویه اکسید/هیدروکسید ثانویه جذب شده آرسنیک، که به عنوان تله آرسنیک نامیده می شوند، ممکن است یکی از دلایل وجود آرسنیک بالا در آب های زیرزمینی BDP باشد. Fe(III) موجود بر روی سطح رسوبات BDP ممکن است Fe(II) را در خلال کاهش اکسید آهن جذب کند.
بنابراین جذب آهن (II) As(V) به As(III) را کاهش می دهد. این واکنش مسئول ورود As(III) سمی و حساس به آب های زیرزمینی BDP است.
