در کشت برنج طارم فریدونکنار در مواقعی که وجین کردن علف های هرز لازم است، معمولاً آب را تخلیه می کنند و علف های هرز را با دست می کشند. دشمنان گیاهان برنج کشت شده عبارتند از: خشکسالی، علف های هرز، پرندگان و حشره ای به نام ماگوت ریشه برنج.
برنج‌کاران ممکن است از صداساز یا اجسام متحرک برای ترساندن پرندگان استفاده کنند. ممکن است از آفت کش ها برای محافظت از محصول در برابر برخی حشرات و آفات آسیب رسان استفاده شود.
هنگامی که برگ های بوته برنج شروع به تغییر رنگ از سبز به زرد می کند، مزرعه دوباره برای برداشت زهکشی می شود. برداشت بسته به نوع گیاه پس از 80 تا 200 روز انجام می شود.
در اکثر کشورها غلات را با چاقو یا داس برداشت می کنند. برداشت با دست نیاز به کار زیادی دارد، اما از برداشت مکانیکی رایج تر است، زیرا فقط ماشین آلات مخصوص ساخته شده می توانند در مزارع گل آلود کار کنند.
در ایالات متحده برنج عمدتاً به صورت مکانیکی با مته دانه کاشته می شود یا قبل از آبیاری از هواپیما کاشته می شود، سپس با چسب دانه یا کمباین برداشت می شود.
دانه ها از بقیه گیاه برنج طی فرآیندی به نام خرمنکوبی جدا می شوند. این ممکن است در برخی مناطق به صورت مکانیکی انجام شود، اما عموماً دانه ها با دست خرمنکوب می شوند.
یک روش معمول خرمنکوبی این است که سر دانه ها را به دیواره های داخلی بشکه یا جعبه بکوبند. روش دیگر این است که ساقه ها را از طریق یک قاب دندانه دار مانند شانه ای که روی جعبه قرار می گیرد تا دانه های جدا شده را بگیرد، بکشید.
از آنجایی که برنج به عنوان علف یکساله کشت می شود، باید هر ساله از بذر کاشته شود. برنج دشتی در زیر آب در شالیزارها یا باتلاق ها کشت می شود. برنج مرتفع مانند سایر غلات در مزارع خشک و شیبدار کشت می شود.
برنج مرتفع در مناطقی که بارندگی ثابت و فصل رشد طولانی دارد، کشت می‌شود، اما عملکرد هر مزرعه در مقایسه با برنج دشت کم است. بنابراین، برنج دشتی بسیار رایج تر است.
